باید بدانید که استفاده از عینک در کودکان گاهی برای والدین چالش برانگیز است. بسیاری از کودکان در ابتدا تمایلی به زدن عینک ندارند، آن را ناراحت کننده یا نشانه ای از «متفاوت بودن» میدانند. اما واقعیت این است که عینک نه تنها به بهبود بینایی کمک میکند، بلکه نقش مستقیمی در رشد شناختی، تمرکز در مدرسه و اعتماد به نفس کودک دارد. آماده سازی ذهنی و احساسی کودک برای پذیرش عینک، فرآیندی است که نیاز به صبر، شناخت و روش های روان شناختی دارد. در این مقاله، راهکارهای علمی و کاربردی برای عادت دادن کودک به استفاده از عینک را بررسی میکنیم.
پیش از هر اقدامی، باید بدانیم مقاومت کودک در برابر عینک معمولاً از کجا میآید. دلایل این موضوع متنوعاند: گاهی کودک از بازخورد همسالان میترسد، گاهی فریم عینک ناراحت کننده است یا دید واضح تازه برای او عجیب به نظر میرسد.
بسیاری از کودکان در سنین پایین هنوز ارتباط بین «دید بهتر» و «عینک» را درک نمیکنند. بنابراین، در ذهن آنها عینک چیزی اضافه یا دست و پاگیر است. نقش والدین در این مرحله حیاتی است؛ آنها باید توضیح دهند که عینک مانند کفش برای چشم هاست — وسیله ای برای راحتی و محافظت، نه محدودیت.

امتناع کودکان از عینک زدن
انتخاب عینک، نخستین قدم در موفقیت فرایند سازگاری است.
یک عینک سبک، فریم نرم، دسته قابل تنظیم و لنز مقاوم در برابر ضربه، تأثیر زیادی بر تمایل کودک دارد. رنگ و طرح عینک باید با سلیقه او هماهنگ باشد. اجازه بدهید کودک خودش از بین چند مدل انتخاب کند؛ این حس مالکیت، انگیزه او برای استفاده مداوم را بالا میبرد.
در کلینیک های اپتومتری حرفه ای مانند کلینیک اپتومتری آیت اللهی، فریم های مخصوص کودکان با وزن پایین، فیت دقیق بینی و دسته های ضد لغزش ارائه میشود تا کودک در طول روز احساس راحتی کند.
در روزهای اول، کافی است کودک چند دقیقه از عینک استفاده کند و به مرور زمان مدت را افزایش دهد.
اگر والدین یا خواهر و برادر بزرگ تر عینکی هستند، استفاده هم زمان آن ها میتواند الگوی مثبتی ایجاد کند.
عینک را به بخشی از بازی کودک تبدیل کنید. مثلاً وقتی او عینک میزند، میتواند نقش «کارآگاه باهوش» یا «دانشمند کوچک» را بازی کند.
هر بار که کودک به درستی از عینک استفاده میکند، تحسین کلامی یا پاداش کوچک (مثل برچسب یا امتیاز بازی) بدهید.
پذیرش اجتماعی بخش مهمی از فرآیند عادت سازی است. همکاری بین خانواده و مدرسه، احساس اطمینان را در کودک افزایش میدهد. والدین باید معلم را مطلع کنند که کودک تازه عینک گرفته است تا در صورت برداشتن یا جا گذاشتن آن در مدرسه، با صبوری رفتار شود.
معلم ها نیز میتوانند با تشویق عمومی (بدون جلب توجه منفی) به کودک احساس غرور بدهند. حتی نصب پوسترهای آموزشی با تصاویر شخصیت های عینکی در کلاس، اثر مثبتی دارد.
به جای اجبار، از گفتوگو، تشویق و توضیح منطقی استفاده کنید. اگر کودک از درد یا تاری دید شکایت کرد، ممکن است نمرهی عینک اشتباه باشد و نیاز به بررسی مجدد در کلینیک وجود داشته باشد.
کودکان به دلیل رشد سریع، ممکن است در مدت کوتاهی تغییر نمره داشته باشند. توصیه میشود هر ۶ ماه یک بار به اپتومتریست مراجعه شود تا وضعیت دید، فاصله مردمکی و تنظیم فریم کنترل گردد. در کلینیک آیت اللهی اپتومتری، والدین میتوانند خدمات رایگان تنظیم مجدد فریم و مشاوره روان شناختی برای کودکان تازه عینکی دریافت کنند.

تنظیم مجدد و پیگیری های اپتومتری
عینک برای کودک فقط وسیله ای برای دید بهتر نیست، بلکه بخشی از هویت و اعتماد به نفس اوست. موفقیت در استفاده از عینک زمانی حاصل میشود که والدین با صبر، محبت و آگاهی رفتار کنند. هر کودک نیازمند زمان و تشویق مخصوص خود است. ترکیب انتخاب فریم مناسب، توضیح درست و حمایت احساسی، مسیر سازگاری را ساده و لذت بخش میکند.
۱. کودک من از زدن عینک خجالت میکشد، چه کنم؟
او را با شخصیت های محبوب عینکی (در کتاب یا کارتون) آشنا کنید و نشان دهید که عینک نشانه هوش و تمایز است. گفتوگوی صادقانه و تشویق کلامی بسیار مؤثرتر از اجبار است.
۲. آیا استفاده از عینک باعث تنبلی چشم میشود؟
خیر. برعکس، استفاده منظم از عینک نسخه شده توسط اپتومتریست مانع پیشرفت تنبلی چشم میشود. نپوشیدن عینک میتواند باعث تشدید مشکل شود.
۳. اگر کودک عینک را مدام برمیدارد، چه باید کرد؟
در ابتدا زمان های کوتاه تری برای استفاده تعیین کنید و آن را به بازی یا فعالیت مورد علاقه پیوند دهید. اگر این رفتار ادامه داشت، بهتر است فریم یا نمره عینک را دوباره بررسی کنید.